De mens en zijn wezenlijke ‘zijn’ vormen uitgangspunt en inspiratie voor mijn sculpturaal werk.

Mijn beelden putten hun zeggingskracht vooral uit mimiek, gebaar en houding; kortom uit lichaamstaal. Lichaamstaal brengt het diepste van onze identiteit en innerlijk leven naar boven.

Wanneer twee of meerdere lichamen bijeen komen ontstaat een sterk communicatie-systeem met een eigen taal en oneindig veel manieren van expressie, universele gebaren geboren uit het complex labyrint van ons bewustzijn en ons onderbewustzijn.

Ik ben steeds zoekend hoe kracht en emotie kunnen geprojecteerd worden in klei. Mij fascineren vooral mensen met sporen op ziel en lichaam van geleefde tijd.

Verwondering overkomt je zelden, verwondering is werken; alert zijn, speuren, kijken en opnieuw kijken, anders kijken, toelaten.

Met de verwondering begint de bevraging, het zoeken, het selecteren en interpreteren, het anders begrijpen.